Vanmorgen toen ik mijn ogen opende zag ik dat de kamer veel lichter was dan anders, het was ook nog stiller dan normaal. Het was nog vroeg. Verbaasd opende ik de gordijnen: wow! Wat een prachtige witte wereld!
De vlokjes zweven nog steeds rond en doen me denken aan een liedje uit mijn jeugd:
De vlokjes zweven heen en weer
je kunt er niets van horen
Net kleine witte vlindertjes
hoog in de lucht geboren
Een mooi begin van de dag. Neuriënd doe ik de buitendeur open en Poes rent met gekke sprongen naar buiten. Ze laat een wirwar van sporen achterlatend in de witte deken. Tegen de lucht steken de zwarte kale takken van de bomen scherp af en ik hoor de vogeltjes kwetteren. Zo stil is het dus niet meer.
Koud brrrrrr! Gauw mijn warme jas en laarzen aan om al dat moois van dichtbij te bekijken. Nee langlaufen of sneeuwballen gooien is niks voor mij. Ik struin liever lekker door de velden. Zoooooooooo moooooiiii!!!!