Het is al weken prachtig weer, maar ook erg droog. Deze week tweemaal een buitje gehad. Niet dat het zoden aan de dijk zet, want het waren kleine buitjes. Gelukkig voor mijn tuin was het hier boven mijn hoofd. De aarde is inmiddels keihard en kurkdroog. Alle nieuwe voorjaarsplanten hebben het moeilijk, ik zie ze verleppen met de dag. Ik zie bloemen die normaal pas in juni bloeien. Mijn buren, net aangekomen voor de Paasvakantie, genieten van de zomerse warmte in deze lente. En ik? Ik doe stiekem een schietgebedje voor meer regen.
Van de week regende het ineens en moest ik de neiging onderdrukken buiten in de regen te dansen. Het leek me beter van niet. Mijn Franse boerenburen denken toch al dat ik niet helemaal wijs ben. Franse boeren hebben namelijk geen tuin met bloemen. Zij hebben een erf. Hooguit een rijtje Afrikaantjes, als je mazzel heb. Verder niks. Ze spuiten alles wat tussen de stenen opkomt meteen dood. Natuurlijk hebben ze wel een moestuin, voor het nut. Maar een bloementuin? Nee. Wat heb je daar nu aan? Daar begrijpen ze niks van. Is niet functioneel. Ik denk dat zij nu ook wel regenbuitje willen inmiddels. Voor hun moestuintje, hun akkers, hun weiden, hun vee. Zal ik ze uitnodigen voor een regendansje, als Hollandse gekkin op het Franse platteland? 🙂